زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

مار (قرآن)





مار نام حیوانی سمی است و در قرآن کریم در داستان عصای موسی (علیه السلام) از آن یاد شده است.


۱ - کاربرد مار در قرآن



۱- حیه: به معنای مار است.
«قال القها یا موسی. فالقاها فاذا هی حیة تسعی؛ فرمود‌ای موسی آنرا (عصا) بیانداز آنرا انداخت در دم ماری شد که به تندی حرکت می‌کرد.»
۲- ثعبان: به معنای اژدها است. این کلمه تنها دو بار در قرآن مجید در باره عصای موسی که به اژدها مبدل می‌گردید، آمده است. در اقرب الموارد آمده: ثعبان نوعی از مارهای طویلی است بر نر و ماده هر دو اطلاق می‌شود، گویا برای سرعت خزیدن اژدها، به آن ثعبان گفته‌اند.
«فالقی عصاه فاذا هی ثعبان مبین؛ پس عصای خویش را بیفکند و در دم اژدهائی آشکار شد.»

۲ - پانویس


 
۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱.    
۲. طه/سوره۲۰، آیه۲۰.    
۳. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۳۰۵.    
۴. اعراف/سوره۷، آیه۱۰۷.    


۳ - منبع



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حیوان».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.